Bron: website vv FIOS

Den Bommel 3 – FIOS 2 5-4 (1-3)

Nadat vorige week zaterdag het derde elftal van Nieuwe-Tonge met 8-0 werd afgedroogd (waarvan het verslag ontbreekt: welgemeende excuses van ondergetekende), stond op deze eerste oktober het duel met het derde van ‘partner in crime’ Den Bommel op het programma. Zes punten uit twee wedstrijden en tevens een doelsaldo om over naar huis te schrijven: daar zou FIOS 2 even negen uit drie van gaan maken…
Het zonnetje scheen uitbundig en bovendien stond er een hoop volk langs de lijn. Het feit dat er een aantal vaste(?) krachten met het eerste mee naar Stellendam moesten en de gretige Toon en Sven geblesseerd waren, deed de Achthuizenaars niet minder beginnen aan dit derde competitieduel. De mannen van Den Bommel werden al vroeg vastgezet onder aanvoering van de jagende voorhoede, waardoor keeper en verdediging vaak gepanikeerd de bal naar voren roeiden wat steevast uitmondde in FIOS-balbezit. Vaak ontbeerde het de oranje-witten aan de rust om te zorgen voor een zuivere eindpass, waardoor veel grote mogelijkheden nauwelijks in grote kansen resulteerden. De term ‘nauwelijks’ is uiteraard een andere bewoording dan ‘niet’, want Davy wist na een klein kwartier een goede aanval over rechts af te ronden: 0-1. Even later werd er een overtreding begaan om linksbuiten Diaa, waarna Roy de bal met een prachtige curve in de verre hoek wist te trappen: 0-2. FIOS was heer en meester op de Den Bommelse velden en het was slechts een kwestie van tijd voordat de genadeklappen uitgedeeld zouden worden.
Helaas waren grote kansen niet aan de FIOS-voorhoede besteed, maar wel aan de Den Bommel-spitsen: een corner kon ingekopt worden door een volledig vrijstaande ‘blauwe’: 1-2. Er werd hier en daar een flinke Achthuizense vloek de wereld in geslingerd, die menig ouder de oren van hun langs het veld staande kinderen deed bedekken. Het gevloek en getier evalueerde gelukkig vrij rap in gejuich: een vlijmscherpe voorzet van Diaa werd door Bernd met het uiterste puntje van zijn schoen verlengt: 1-3. Dat er hierna nog levensgrote FIOS-kansen volgden om het duel in feite in het eerste bedrijf reeds op slot te gooien, zal ondergetekende niet al te lang bediscussiëren. Het bekertje thee werd naar binnen geslurpt met een verschil van twee goals in het voordeel van de Achthuizenaars.
Na de rust werd snel duidelijk dat Den Bommel niet van plan was om de handdoek te gooien. FIOS werd op eigen helft direct vastgezet en het uitverdedigen was in feite niet meer dan roeien, raggen, vuren en peren, onder het mom van: lange halen, snel thuis. Dat het kick-and-rush-voetbal niet door FIOS is uitgevonden, bleek uit de belabberde uitvoering. Aanvallers liepen moedeloos achter de bal aan, de verdediging bleef angstvallig rond de eigen zestien gepositioneerd en de middenvelders waren aan het pendelen als ware het veerpondjes. Den Bommel was oppermachtig en de 2-3 hing al lange tijd in de lucht, voordat hij daadwerkelijk op het scorebord kwam te staan. Den Bommel bleef drukken en FIOS bleef tobben, waardoor het meegereisde publiek met grote vrezen vreesde. Een counter uit het boekje, betekende een rush van Davy en de bevrijdende 2-4. Althans, bevrijdend. Binnen een minuut was de voorsprong alweer gereduceerd tot slechts één: 3-4. En ondanks het feit dat Joey met een paar fabelachtige reddingen FIOS op de been wist te houden, kon hij niet voorkomen dat geklungel achterin tot de gelijkmaker leidde: 4-4. Er was nog tijd zat om toch nog tot een zege te komen, maar de kansen waren vandaag niet besteed aan het team van Johan en Ed. En om het troosteloos eenzijdige beeld van de tweede helft nog maar eens extra glans te geven, wist Den Bommel vlak voor tijd ook nog de (overigens dik verdiende) 5-4 tegen de touwen te werken.
Met schaamrood op de kaken verlieten de Achthuizenaars het tweede veld van v.v. Den Bommel en werd er afgedropen richting de kleedkamers. Supporters waren teleurgesteld, trainers ontevreden, geblesseerden vraten zichzelf op en de veroorzakers van dit leed (de spelers zelf uiteraard) staken hand in eigen boezem: ‘’Het was niet best.’’ Hoe het ook zij, het was een potje om veel van te leren; ondanks het tranendal van deze eerste oktober, moet het welbekende ‘koppie’ weer omhoog.